Tigers and a Ride to remember!

Heerlijk gegeten in Cabanatuan in een netjes restaurant. Het voelde alleen niet helemaal fijn haha maar lichtelijk als een inboorling waar voor gekookt wordt, ik probeer het te beschrijven....nat geregend en half opgedroogd, plasje water in de schoenen, moe, mooi helmhoofdje, onder de modder sporen vooral kont en rug voor degene met kleine spatborden hahahaha en aardig trek hebbend vielen we aan, fantastisch gegeten.
We kwamen laat aan bij Aloha in Guimba en de meeste motoren gingen die avond al weer weg. Next morning gingen onze bikes naar de family nadat de kalkoen de jacht had geopend en ik die afgeschut had liet ik met pijn en moeite mijn beauty achter......Terug naar hotel bij Bart achterop kreeg ik nog snel een zak in mijn hand "hier de slang!" Wat????? Reden we daar met een wapperende slang in de wind hahaha van plan om hem op te eten ;p. Uiteindelijk is hij toch terug gegaan naar de gelukkige vinder ervan die hem waarschijnlijk als huisdier gaat houden.
Subic Bay is een oude leger basis en wat bij oud militairen past zijn natuurlijk meisjes. We komen aan bij een leuke bar ;p en gaan naar onze kamers, Bart kijkt nog een keer goed naar het plafon en zegt is dit nou een gat??? Nope een spiegel, kijkt naar rechts de hele tussenmuur een spiegel en uit meerdere kamers komen lachen reacties.....het lijkt wel een beetje een hotel van lichte zeden!! Hahaha hahahaha....wie heeft die kamers ook al weer geboekt??
Op safari naar de tijgers. Het is geen dierentuin als burgers zoo aangezien de helft opgezet is "lol", maar zo prachtig om te zien vooral de witte tijger echt heel mooi. Met een welp op de foto, en alleen die poten van het 5 maanden oude beestje zijn gigantisch. Wat is de natuur prachtig gemaakt. De slaapvertrekken zijn wel erg klein. In NL zou het niet kunnen maar hier loop je langs de kooi op en kan je je hand gewoon door het gaas steken. Gevaarlijk! Bart is the most Lucky man in the world aangezien hij had al een keer eerder nadat de gopro van het surfboard is afgevallen hem onder water in de zee terug gevonden. En nu kwam de tijger zo dichtbij dat hij hem aanstootte met de neus, alleen daarna met de tanden....De gopro viel in de kooi en de tijger slaat met de poot ernaar, net op tijd wipt Bart met 1 vinger onder de deur door de camera terug ppffff YEP most Lucky man! Ze zeiden niet voor niks...vingers niet in de kooi steken.
On to greenhills.
De groep doet het mega goed qua ziek worden sommige zijn wel even slecht in orde met de buikstreek of hebben hier en daar een verwonding :( Stephan heeft een olifanten voet gehad van wat vuil in een wondje, gelukkig slinkt dat nu ook en kan hij weer zijn schoenen aan. Willen we wegrijden krijgt Bart een bijwerking van de medicijnen en gaat nokkie......dat was even schrikken ondertussen zitten er een aantal misselijk en met buikpijn in de volle bus en kreeg ik het toch wel even benauwd haha. Gelukkig is het met Bart goed gekomen, hij huppelde 3 uur later weer vrolijk rond. Toen zette parkeerde onze bus langs bij n tankstation en kon niet meer verder. In Manila mogen auto niet alle dagen rijden aangezien de verkeersdrukte zo groot is. Dus stonden we daar..... Sheila & ik namen direct actie, want ja er stond veel op het spel! En Sheila vond een lieve buschauffeur waar de meeste van ons zo in konden stappen en op plaats van bestemming wilde brengen YEAH! En een mooie Ranger voor de laatste 5 super aardig want hij kan maar zo een uur om hebben gereden om ons speciaal af te zetten bij ons eindpunt. Alleen Laura K was de 2e Knock-Out met Migraine lag ze daar in de Jollibee (soort Mac D) alleen wist ik niet dat het zo erg was. Bij de drogisterij medicijnen gehaald voor migraine al een hele klus zonder recept! En gebeld met de reis dokter in NL en gelukkig met alle hulp van Marlon kon de pijn iets verlicht worden totdat............Ze s ' ochtends met een zwelling op haar voorhoofd wakker werd. rond 5:00 naar het vliegveld dus we moesten ook gewoon gaan alleen kwamen er steeds meer plekken en overal jeuk, tintelende tong en benauwd dus toen wij nog 20 min hadden om naar de Gate te gaan, toch maar naar de dokter met als super assistent Jerrel zijn moeder op de app om ons erdoorheen te helpen. Chequita echt super bedankt!! Eerst naar een arts om een vrijklaring te krijgen om überhaupt te vliegen en niet in quarantaine achter te blijven haha check! En toen rennen naar de andere artsenpost! Wat is zo'n vliegveld dan ineens groot!! Daar aangekomen konden we zo doorlopen en 2 doktoren keken haar na en via de app hadden we de juiste medicijnen al door gekregen dus toen een injectie werd voorgesteld stemden we direct in! Toen kwam alleen pas de echte uitdaging naar het vliegtuig komen die al aan het boarden was. Rennend het hele vliegveld over met 2 rugtassen een steward en Laura naar de Gate mochten we niet meer mee het was al dicht..........NNNEEEEEE!! Smekend of ze niet alsnog n uitzondering konden maken en in het vliegtuig barricadeerde Damaris ondertussen de deur inclusief stewardess. En toen na een kwartier te hebben onderhandeld kwam onze redder in nood naar ons toe rennen wild gebarend dat we konden gaan, de tranen van geluk wegbijtend renden wij de bus in waar 3 stewardessen op hun dooie gemak karaoke aan het zingen waren, alles is mogelijk hier hahaha. De vol vliegtuig zat ons aan te staren toen we vol overwinning naar binnen liepen WHOOHOOO!!!! RIDE OF OUR LIVES HELL YEAH!!!