Driving the bike and living the Pinoy life!!!

We hebben wat rustige dagen gehad eergisteren mijn nieuwe transformer motor een stukje ingereden!! Hij is ietsje sneller als die van Bart en ziet er ook een stuk sneller uit haha!! Bart heeft iets op zijn motor laten vernieuwen waardoor als je erachter rijd niet alleen luchtopdonders krijgt maar ook half doof aankomt! ;) (snappie em Cas?) Samen met nog een stel schavuiten zijn we naar San José gereden om een bouwproject van Clay te bekijken en met Laura achterop kon ik precies met de voetjes op de grond en gaat het met iemand achterop rijden steeds beter!! Op de terugweg ging het n beetje regenen. Aangezien ik een toeter erop heb zitten met het geluid van een jeepney (lees fillipino taxi bus) jaag ik velen deelnemers aan het verkeer de stuipen op het lijf! En tuuter ik iedereen eruit hier! :) Laura en ik wisselen de dagen met elkaar af met uitslag, rare bulten of vlooienbeten en we zijn weer bijna helemaal op vieze geurtjes getraind aangezien we s'ochtends heerlijk wakker worden in een vurige lucht van vuil wat verbrand word daarna onze tanden poetsen met water wat ik vanwege de geur niet laat stromen en mijn gezicht droogdep met een kippige buitenlucht erin verweven en dan rijst met garnaalpasta eet vol knoflook en heerlijk voldaan &fris op de motor spring om onze longen te vullen met al die uitlaatgassen!! Al rijdend langs geit, kip, hond en andere stinkerds...ruiken de modderige rijst terrassen HEERLIJK wat kan het leven toch mooi zijn!!! ;)
Gisteren begon onze shopping uitdaging in Baclaren, lijkt op Greenhils maar meer voor locale mensen en marktlui, Bart vond het geweldig en ging steeds meer marktlui helpen hun waren aan de man te brengen wat natuurlijk een hoop glimlachen voortbracht!Laura keek haar ogen uit! Hier ging het onderhandelen ook heel anders als elders ;) maar ik kan mij ook voorstellen waarom iedereen ons waarschuwde het is echt een wirwar van mensen op een kilometers lange markt en warenhuizen maar vooral ook buiten! Daarna gingen we door naar Greenhils zelf (een hele grote bazaar en winkelcentrum) wat bekend staat om de zoet en zoutwater parels, Laura een spoedcursus afdingen gegeven en dat ging steeds beter!! Jammer genoeg is ze nu helemaal blut en kan ze niet meer mee op andere trips! hAhaha grapje! Maar onderhandelen hier duurt soms heeeel lang en om resultaat te boeken had ik Bart al bijna verkocht aan een homo, maar hij had geen geld...jammer!! In de auto van Clay kregen we de echte race ervaring, het oorverdovende geluid van de formule 1 wagen zorgde ervoor dat we nu weer een aantal decibel minder kunnen horen en in de parkeergarage moesten we uitstappen aangezien de auto anders op het bultje zou blijven hangen :) daarna instappen en parkeren FUN!! Alleen zorgde mijn pas ontwikkelde wagenziekte ervoor dat ik op de achterbank tussen 2 duwende snurkies mij niet helemaal top voelde....formule 1 versus Dakar! Blehhh
Maar nadat Laura deze vooral shop succesvolle ervaring verwerkt had in haar slaap werd ze vandaag fruitig wakker en is ze al zo geacclimatiseerd dat ze onder een deken slaapt! What the hell?? Tussen de middag hebben we op de lagere school van de kids kennis gemaakt en na nog geen minuut kon ik Laura niet meer terug vinden tussen de oorverdovende kluit kinderen en werd ze door de menigte weggevoerd! Ik probeerde al filmend dichterbij te komen maar de stroming van kinderen was zo sterk dat ik er niet tegenop kon. Na het leren tellen in de schoolbank moesten er handtekeningen worden uitgedeeld en ontstonden er zowat rellen onder degene die geen pen hadden. Dus zo voelt het om beroemd te zijn! ;) De kids moeten de klas weer in dus springen wij op onze slippertjes de motor op en al toeterend en laura high fives gevend verlaten wij het schoolplein om vervolgens opgeslokt te worden in de enige hoofdstraat die Guimba heeft. Al zwaaiend naar de dorpelingen zit Máxima ...Uhhh ik bedoel Laura achterop en rijden we naar het internet café.
De vlucht naar het eiland Palawan is geboekt, de reis terug nog niet haha maar dat zien we wel als we daar zijn eerst er maar eens zien te komen met het openbare vervoer ;) en dan maar hopen dat de tickets kloppen, aangezien er een meisje achter de balie zat wat nog dommer leek dan Ariel van Jochem Meijer! Huhhh??
Het eten begint hier al aardig zijn tol te eisen en de zwemband vorming neemt gestaag toe! Het weekje backpacken op Palawan is hard nodig voor de beweging! Ook de frustratie van het zijn onder bekenden kan dan weer even afnemen, want ik zal het even toelichten 10 jaar te zijn getrouwd ergens in de 20 te zijn geworden en nog geen kinderen roept bij velen filipino's de neiging op om over mijn buik te wrijven "Why there is no baby?" En zijn ze zelfs bereid tips te geven. Wij mogen ons nergens mee bemoeien....maar ondertussen! Rugzakken gaan we vanavond inpakken en dan 8:00 moeten we als het goed is in de bus zitten :) 1:00 s'nachts in NL! Of ietsje eerder om 6:00 Just to be sure!